Genoeg stof in de actualiteit deze afgelopen week (en een beetje de week ervóór) voor een stukkie.
Ernst Daniel Smid gezien in De Wereld Draait Door? Leuke man, goed presentator, goed zanger. Ik was het niet met hem eens. Hij vond Paul Pots maar niks…. Helemaal niks… Beetje jaloersheid hoorde ik erin door. Dat herken ik. Maar er neerbuigend over doen is wat al te gemakkelijk. ‘Mensen’ zouden door Paul Pots niet dichter bij de klassieke muziek komen, omdat hij alleen een bekende aria zingt uit een bekende opera, zonder de context daarbij te kennen en aan het publiek uit te leggen. Ik kan niet in het koppie kijken van Pots, maar hij deed mee aan een talentenjacht. Hij veroverde de harten van het publiek met vooral het timbre van zijn stem en het niveau van het publiek bij die talentenjachten is nou niet van dien aard dat je die nou ook nog es de hele context van Turandot (want daaruit kwam de aria) gaat uitleggen. Dan raak je ze kwijt en de bedoeling was ze juist binnen te hengelen. Toch Daan?
En de opmerking dat Pots zo’n succes had vanwege zijn scheve tandjes en schele oogstand is ronduit beneden de gordel, Daan. Overigens heeft hij zijn gebit en de stand van zijn ogen laten reguleren. En ik vrees zijn strot aan gort gezongen, want ik hoorde een half jaar later, toen hij bij Robert Jenssen zong, al een kraak in de stem waar ik als zangpedagoog koud van werd.
Alles wat helpt om mensen deelgenoot te maken van de klassieke muziek. Het maakt mij niet uit: sponsoring, aria’s door een fanfare laten spelen. BN-ers af en toe eens klassiek laten uitproberen (of andersom); het kan mij niet schelen, als er maar nieuwe mensen binnengehengeld worden.
Voor de rest geen kwaad woord over Daan hoor: hij doet tenminste niet elitair (in tegenstelling tot sommige andere hotemetoten uit de klassieke muziek) en met zijn Una Voce Particolare hengelt hij ook hele bevolkingsgroepen (op zijn minst tijdelijk) binnen. Ik ben eens na een toch tamelijk geslaagd concert aangesproken door een mevrouw die me opdringerig luid toesnerpte dat ik toch nodig es mee moest doen aan die klassieke talentenjacht. Voor zo’n gelegenheid heb ik een glimlach ingestudeerd dus ik kon haar liefjes toevoegen dat ik daar eens over zou nadenken… Daan zal mij niet in zijn programma aantreffen, hoe prima ik het verder ook vind…
Eva Maria Westbroek gaf anderhalve week geleden een mooi interview in het Volkskrant Magazine. Daaruit bleek maar eens te meer hoe je van gewapend beton moet zijn om te overleven in een carrière. De tranen schoten me in de ogen toen ik las dat ze pas haar goed zangvriend en collega had verloren. En jij moet dóór… het is een hard vak, dat is in deze analen al eens vaker opgemerkt. Ze zei ook: ik moet zinge, anders plof ik. Dat herken ik dan ook, alleen ik doe dat thuis en zij op het toneel. Ik voelde me (toch) even zeer verwant…
Huub van der Lubbe maakte ook een mooie: Hij kreeg, samen met zijn vrienden van Nederpopgroep De Dijk na 29 jaar eindelijk de popprijs. Of hij 29 jaar nou niet lang vond om op zoiets te wachten. Hij gaf subtiel antwoord: gelukkig gaat het om de muziek en niet om de prijs en zelfs niet om het publiek. Alle jongens van De Dijk zijn boven de 50. Alle jongens van de Rolling Stones zijn boven de 60 en ook daar swingt het nog steeds als een huis. Ik weet het, ik weet het: De Dijk noch The Rolling Stones zijn klassieke formaties, maar ze draaien al zolang mee en hun muziek is van een zodanig kaliber dat ik het wel aandurf om ze hier te citeren/noemen.
Alle bovenstaande onderwerpen inspireerden mij tot het instellen van een nieuwe rubriek op mijn bescheiden website: de Klassieke Kwoot. Als iemand in enig medium een leuke uitspraak doet zal ik ‘m hier vermelden; de Kwoots gaan dan mijn stukkies afwisselen…. Ik begin er maar met eentje die wat algemeen is. De leuke uitspraken van Ernst Daniel Smid, Eva Maria Westbroek en Huub van der Lubbe zijn hier al behandeld, dus die hoeven niet meer. Daarom open ik de analen maar es met een wat algemene Klassieke Kwoot: Gustav Mahler heeft ooit gezegd: Het belangrijkste van de muziek staat niet in de noten’ Zo, daar mag u zich op stuk bijten de komende week. En op aflevering 18 van Vocalies!
En hieronder het filmpje van Paul Pots, dat van het moment waarover Daan het had (hebt u gemerkt dat ik Daan mag zeggen?). Jammer genoeg vind ik van die show van Jenssen geen filmpje terug, anders had u zelf kunnen luisteren. Ik maak mij zorgen za’k maar zeggen… Maar wie weet heeft-ie het zelf gemerkt en laat hij zich door goeie mensen bijstaan.