Dit wordt een pastiche, een samenraapsel van allerlei berichten. Ik ben de laatste tijd helemaal opgewekt over de kansen voor vocale klassieke muziek. Nou, in ieder geval over vocale muziek. Hoeveel klassiek erin blijft zitten is maar de vraag, maar als we maar eenmaal zingen dan komt dat klassieke zingen misschien wel makkelijker, zo niet vanzelf. In willekeurige volgorde een paar voorbeelden:
Het makkelijkste scoren is misschien wel met de uitzendingen op de commerciëlen: je wordt zo ongeveer om je oren geslagen met The Voice of Holland, Popstars, Idols en ga zo maar door. In alle geledingen van TV komen die talentenjachten trouwens voor: je kan de tv niet aanzetten of de eet-talentenjachten en de verbouw-talentenjachten vliegen je om de oren. Ik kijk slechts in flarden: voor het vocale gedeelte moet ik er als Vocalies wat van vinden (dat vind ik overigens vooral zelf…), en je kunt niet alles bijhouden met een 40-urige werkweek, twee lokale radiostations, een website en een sociaal leven.
Ik griezel nogal van het stemgebruik in de stem-talentenjachten. Wat zich tegenwoordig zangcoach of zangpedagoog noemt (dat laatste is ouwerwets, maar dat ben ik ook, strikt genomen…) daar word ik ook al niet vrolijk van: de accenten en het foute stemgebruik van de zogenaamde coaches kunnen niet anders dan volslagen verkeerd uitpakken, wat een nood wordt daar geboren. Die coaches zouden er zelf goed aan doen eens een echte pedagoog in de arm te nemen, sjonge jonge wat een dommigheid… Er schijnt trouwens een eigen cirquitje aan het ontstaan te zijn: in verschillende talentenjachten komen vaak dezelfde mensen naar voren. En bij nieuwe BN-ers wordt vaak gezegd: bekend van Idols èn The Voice of Holland, èn… (niet dat ik ze dan ken hoor, onze netten worden bevolkt door vooral jong en hip volk, ik schijn nu echt een ouwe zangtang te zijn…)
Maar goed, ik schreef dat ik er vrolijk van werd en nu ben ik aan het mopperen. Terug naar de vrolijkheid.
Bij De Wereld Draait Door doen ze tegenwoordig ongeveer één keer in de maand een opera van een minuut. Ik heb er drie van gezien en het was veelbelovend; ik kan niet zeggen dat ik er door meegenomen werd, maar het was wel spannend en goed gemaakt. Ik hoop dat ze er mee doorgaan. Ook bij DWDD (ik hou van dat programma, het is een van de weinige programma’s dat ik dagelijks tracht te volgen) was Van Velzen: u weet wel dat kleine menneke dat de Nederlandse popmuziekwereld een paar jaar geleden stormenderhand veroverde. Hij gaat het theater in en beperkt daarmee de klere-herrie van zijn band tot een minimum en dan komt de zang beter uit. Hij had twee zang-maatjes meegenomen en die drie zetten me daar toch een mooi mupke close-harmony-zang neer. Om van te smullen. En in een latere uitzending twee zangers/gitaristen die ouwe klassiekers van Dylan en Taylor zongen (de sterren van de hemel).
Dirigent Leonard Bernstein (Lenny voor insiders) is weer op tv met zijn programma waarin hij jongeren naar de klassieke muziek probeert te leiden; het is geweldig gedateerd, maar daarom zo leuk om onder het strijken naar te kijken.
Ik zag (ook onder het strijken) een prachtige documentaire over Eva Maria Westbroek: onze nieuwe nationale klassieke hoop! Samen met haar man, tenor Frank van Aken, dartelt die met hond door de Europese Theaters en verovert die stormenderhand. Geen spatjes, prachtige, grote stem, mooie vrouw. Hou haar in de gaten!