You tube concert 2011

Ze hebben het weer gedaan, die jongens van AVRO-klassiek: het tweede You tube orkest-concert werd uitgezonden op zondag 20 maart. Ik heb me suf gezocht in de tv-gids, maar vond er niks van … zucht… En vorige week stonden wij op dezelfde tijd in de kerk in Tilburg de Petit Messe Solennelle te zingen en die ging even voor dat begrijpt u …

‘Ze van AVRO-klassiek’ zijn de afgelopen twee weken voortdurend te zien geweest op hun eigen site. Wat ik onbegrijpelijk vind is dat de site van Radio 4 er niks van vermeld op zijn openingspagina. Ik heb een paar dagen gezocht daar, maar niet gevonden en dan ga je maar weer gewoon terug naar de site van AVRO Klassiek. Zal wel weer Hilversumse dommigheid/beleid zijn…. Maak dan een linkje denk ik dan: hoe meer mensen ervan weten hoe beter en wie niet geïnteresseerd is klikt er dan niet op. Zucht…

Maar goed, omdat ik ooit werkte bij de AVRO Radio 4 voel ik mij verwant met de oud-collega’s en af en toe hebben we ook nog contact. Twee jaar geleden was het in New York te doen. Vlak vóór de collega’s waren mijn echtgenoot en ik in New York en toen wij de filmpjes op You tube en de website van de AVRO terugzagen zagen wij de straten en gebouwen terug waar wij een paar dagen tevoren ook met zoveel plezier geweest waren (onder andere Carnegie Hall). Dus toen de oud-collega een paar weken geleden inseinde dat het er weer aankwam, het You tube concert, en dit keer in Sydney, besloot ik er weer een stukkie over te schrijven.

Het is een reuze-leuk initiatief en het is erg van deze tijd en het combineert verleden en het heden van de klassieke muziek. Ik ga u niet vermoeien met allerlei linkjes. Er zijn twee sites die u moet bezoeken voor een compleet beeld: de AVRO Klassiek site en You tube (ook de vrienden van de internet winkel ‘De Klassiekshop’ hebben een linkje naar het concert. Als je bij de laatste ‘You tube orchestra 2011’ intikt krijg je een keur aan filmpjes.

Volgens mij kon je het concert trouwens ‘gewoon’ mee streamen als je op tijd achter je computertje ging zitten. Live vanuit Sydney! Maar ja, met die tijdverschillen vond ik het moeilijk mikken…

Veel plezier ermee!!!

Rossini en Sing off

Twee dingen deze zaterdag. Twee tips eigenlijk.
Vanavond naar tv kijken want de tweede aflevering van ‘Sing off’ bij SBS6. Misschien beter: neem het op dan kunt u de werkelijk vreselijke presentatie (en de reclame) doorspoelen. Degene die de teksten voor Tooske Ragas (jeuk op alle verkeerde plaatsen krijg ik ervan) en Danny de Munk (iets minder jeuk omdat hij gelukkig nog wat authentieks plat Amsterdams over houdt) moet op zijn donder hebben, want de ene flauwe voorspelbare, misplaatste opmerking volgde de ander. Danny kon nog even terug naar zijn leuke zelf in de filmpjes, maar wat presentatie betreft was het huilen met de pet op. Maar gezongen dat er werd: ik sloeg steil achterover. Hoog niveau. Nooit gedacht dat ik nog eens zo zou vallen voor ‘hippe’ zang. Het is fenomenaal wat die broekies voor elkaar krijgen. Petje af.

Tip twee… twee… twee…
Aanstaande zondag (morgen dus, 20 maart) ’s avonds om 20.00 uur in de Broekhovense kerk in Tilburg zingen we (‘we’ is het Möbius Ensemble Tilburg, kort gezegd het ‘MET’) de Petit Messe Solennelle van Gioacchino Rossini. Daar ga ik u dus eens lekker over doorzagen.
Toen dirigent en vriend Carl belde om te vragen of ik zijn sopranen wilde versterken vroeg ik: ‘is het heel veel studeren, want daar ontbreekt mij de tijd voorŒ (dat is op zich waar, maar ik verdoezel er ook altijd handig mee dat ik een luie studeerder ben…). Hij antwoordde geruststellend: het is ‘jouw’ muziek, de noten zijn vrij overzichtelijk en de koorleden tamelijk geroutineerd dus het zal best lukken…

De dondersteen! Ik zei dus ja en kreeg keurig de partituur thuisgestuurd en ik had zelf een prachtige opname van het RIAS kamerkoor onder leiding van Marcus Creed. Daar hoorde ik het al… Rossini was weer aan het ‘koortje pesten’. Er zitten twee donders lastige fuga’s in: eentje aan het einde van het Gloria en eentje in het Credo, nondepatatten wat zijn ze lastig. Hoezo ‘er doorheen lezen’? Zit ik met mijn ouwe lubberstembanden nog te studeren ook! U merkt al: ik zit een beetje te mopperen, want met die lubberstembanden valt het wel mee en eens een keertje studeren kan ook al geen kwaad. Bovendien is het heerlijk vroeg in de avond door Tilburg te lopen, van het station naar het conservatorium en je als ouwe sopraan weer eens te voegen in een koor (waar de buurvrouw van 19, eerstejaars conservatorium, godbetert ‘u‘ tegen je zegt). Het gaat ons lukken die fuga’s te tackelen en kom vooral naar het concert aanstaande zondag. We rekenen op een volle kerk, dat u dat weet! Voor de prijs van de kaartjes hoeft u het niet te laten: 14 euro!

Nog even over de mis.
Rossini schreef zijn mis in 1863, vier jaar voor zijn dood. Het was meteen het laatste dat hij componeerde. Hij wilde niet dat de mis gepubliceerd werd. Dat werd een jaar na zijn dood (gelukkig maar!) toch gedaan. Omdat de mis niet voor een kerk gecomponeerd werd maar in opdracht van een of andere graaf om in zijn privé-kapel uit te voeren kon Rossini er vrouwenstemmen in opnemen (die mochten nl. nog steeds niet in de kerk zingen, vrouwen….)
Eigenlijk is de mis klein, noch plechtig: mijn partuur telt meer dan 200 pagina’s, hij heeft alle misdelen op noten gezet (kleine missen hebben vaak geen credo), lange misdelen geschreven en er nog aan toegevoegd (de hymne ‘O salutaris hostia’ is meestal geen onderdeel van een mis) en plechtig is-ie al helemaal niet: eerder vrolijk en – op het einde – opera-achtig. Je zou bijna contra-alt willen worden om het Agnus Dei te mogen soleren: het is werkelijk prachtig!
Rossini doet er zelf ook een beetje badinerend vrolijk over, getuige een paar opmerkingen tegen de lieve God (ja echt!): hij heeft het over het verschil tussen la musique sacrée (heilige muziek) en la sacré musique (verdoemde muziek) een woordspeling die alleen in het Frans leuk is…. en hij vindt dat de lieve Heer ‘m nu toch echt maar binnen moet laten: hij heeft immers een mis geschreven. Hij doet net wat ik wel eens doe: proberen te onderhandelen met de lieve Heer; ik ben in goed gezelschap.
Nog één leuke opmerking en dan schei ik erover uit (Brabants!): er wordt van de mis gezegd dat er niet zo heel veel nodig is om hem uit te voeren: ‘slechts’ een kleine concertzaal, 2 piano’s, een harmonium, 8 koorzangers en de 4 beste solisten ter wereld!

Nou die hebben wij in Tilburg! Kom luisteren!

Als opwarmertje alvast in het filmpje die vermaledijde fuga: ‘Cum sancto spiritu’ met Maestro Chailly en een heel orkest eronder. Wij doet het met de originele bezetting: piano en harmonium. En wij gaan niet hip over het podium dansen, zoals die jongens en meisjes van Sing off aan het begin van dit stukkie: we zijn een keurig koor!
Tot zondag!

Woolfie, Ludwig en de PVV

Nou heeft weer een of andere goof van de PVV iets geroepen waardoor ik mij genoodzaakt zie eens een vinnig stukkie te schrijven. Van Mozart en Beethoven moeten ze afblijven tenslotte, vindt u niet? Ik zal deze wat cryptische inleiding uitleggen.

Meneer Brands van de PVV vindt dat de kunstenaars niet zo moeten zeuren over de bezuinigingen, tenslotte hebben Mozart en Beethoven ook de mooiste dingen gemaakt zonder subsidie.
Het moet potdomme niet gekker worden! Tot nu toe hield ik mijn mond als het ging om bezuinigingen bij de kunstensector. Eerlijk gezegd vond ik stiekem dat er hier en daar wel eens de bezem door mocht en als dat dan nu was, nou ja, dan was dat maar zo?.
Maar nu wordt het te gortig. Eerst Mozart en Beethoven er met de haren bijslepen en ze vervolgens om alle foute redenen als boegbeeld van de bezuinigingsdriften van de PVV te gebruiken, dat wordt te gek.

Het moet potdomme niet gekker worden! Tot nu toe hield ik mijn mond als het ging om bezuinigingen bij de kunstensector. Eerlijk gezegd vond ik stiekem dat er hier en daar wel eens de bezem door mocht en als dat dan nu was, nou ja, dan was dat maar zo….
Maar nu wordt het te gortig. Eerst Mozart en Beethoven er met de haren bijslepen en ze vervolgens om alle foute redenen als boegbeeld van de bezuinigingsdriften van de PVV te gebruiken, dat wordt te gek.

Op de eerste plaats: het slaat nergens op (zoals overigens een journalist van de Volkskrant ook al terecht opmerkte). Mozart en Beethoven waren voor een deel self-supporting (al zullen ze die term toen nog niet gehanteerd hebben). Voor het eerst waren componisten van betekenis niet meer in dienst van een vorst of de kerk, maar zelfstandig. We weten allemaal wat hen dat gebracht heeft: bittere armoe, broodcomponeren en een voortijdige dood. Als je nou net zo kort door de bocht gaat als de PVV zou je kunnen zeggen dat het de schuld is van kerk en staat dat ze (vooral Mozart) voortijdig gestorven zijn en aangezien de PVV vooral de joods-christelijke traditie wil vertegenwoordigen (want ze hebben een mening over alle godsdiensten en ideologieën en afgeleidingen daarvan) is het ook nog es effe hun schuld. Zo, dat is eruit: lomp en kort door de bocht kan ik ook…

‘Woolfie en Ludwig’ hebben moeten schrapen, hun leven lang: de vorstenhuizen en de kerken waren gierig en toen ze moesten leven van opdrachten werd het niet veel beter. Ook die opdrachten kwamen vaak via via toch van staat of kerk vandaan. Mozart heeft een tijd goed verdiend, maar ook een tijd helemaal niet en dan vliegt het geld eruit, kan ik u vertellen, vooral als je ook nog eens geen inzicht hebt in financiële planningen. Beethoven sleepte de zorg voor zijn vader (die zoop als een ketter) en broers met zich mee, derfde inkomsten door zijn doofheid en was eigenlijk voor het grootste deel van zijn inkomsten afhankelijk van beurzen en giften van juist ja: vorstenhuizen en andere rijken. Die hielden hem zo’n beetje net op de rand van leven en dood.

Je zou de stelling kunnen hanteren dat hoe meer je kunstenaars kort, hoe mooier ze presteren, maar je pest ze dan wel verschrikkelijk en je laat ze korter leven dan zou kunnen: bedenk eens wat Mozart allemaal voor moois had kunnen maken als hij pak ‘m beet 65 was geworden in plaats van 35 en niet de halve tijd ziek, zielig en dwars in allerlei hoeken had gelegen, maar had kunnen werken met een fatsoenlijk orkest, in een verwarmd huis, zonder zorgen over het welzijn van zijn gezin…

Op de tweede plaats: nog een keer kort door de bocht: is het niet gemeen om zulke talenten (en de talenten van onze tijd…) nèt in leven te houden door ze nèt niet genoeg te geven, zodat ze zich nooit helemaal zullen ontplooien en dan te roepen dat het allemaal lapzwansen zijn?

En tot slot: twitteraars en ander multimediaal volk: wordt het niet eens tijd die uitspraken die de hele tijd door die gofen van de PVV de lucht in worden geslingerd te gaan afstraffen en ze bij hun kladden te pakken en zich te laten verantwoorden voor wat ze roepen? Als Wilders in míjn tweede kamer de term ‘kopvoddentaks’ had gebruikt, had ik ‘m ter verantwoording geroepen voor zijn ordinaire gescheld (want dat was het) en hem laten verwijderen als hij zijn keutel niet heel rap had ingetrokken.

Het is niet zo moeilijk:het vereist alleen maar wat moed en consequent zijn. Je moet niet langs de zijlijn gaan staan jeremiëren en het laten gebeuren, je moet ze ter verantwoording roepen en dat ieder keer weer doen. En daarbij ga je gewoon uit van de normale wetten van fatsoen: je mag gekleurd zijn, een hoofddoek dragen, een vreemde godsdienst aanhangen, rare hobby’s hebben, ALS JE JE MAAR GEDRAAGT en je realiseert dat jouw vrijheid ophoudt waar hij inbreuk maakt op die van een ander.

En lang ‘leve’ Mozart en Beethoven.

Klassieke puzzle-stukjes

Er is weer het nodige te beleven geweest op het gebied van klassieke muziek, de afgelopen week, vandaar dit wat collage-achtige stukkie.

Allereerst wil ik uw aandacht even vestigen op de nieuwe aflevering van de podcast van vandaag. De samenstelling van die podcast is namelijk gedaan door mijn gewaardeerde oud-collega bij de AVRO, presentator/hoboïst Peter Bree. Hij was met grote regelmaat te horen op Radio 4, maar is sinds korte tijd met pensioen. Hij is met van alles en nog wat bezig, dus toen ik het verzoek deed voor een gast-samenstelling voor Vocalies verwachtte ik er niks van. Nou dan moet je Peter hebben: hij dook erop en in no time had ik een giga-document binnen met ruim een uur muziek. En wat voor muziek: prachtige muziek! Klik op de grote icoon hiernaast en het begint (als altijd) te spelen. Mocht u zich geroepen voelen ook een gast-samenstelling te doen: laat het mij weten. Wie weet wat voor prachtige muziek u bij mekaar sprokkelt. En ik op mijn beurt ga eens in het rond zoeken of ik nog iemand zo gek krijg…

De Volkskrant van maandag de 28ste februari: een stuk van bijna een pagina over Pia Douwes die in een toneelstuk over Maria Callas de hoofdrol speelt. Een verbluffende metamorfose bovenaan de pagina. Ik heb het stuk met belangstelling gelezen (sprak zij neutraal). Maria Callas komt er niet zo goed bij weg, maar Maria Callas komt er bij mij meestal niet zo goed weg en ik maak me daar soms niet populair mee. Het stuk spreekt voor zich. Het zal Douwes ongetwijfeld lukken een prima versie van Callas weg te zetten, ik ga er niet naartoe, maar als u van de stem houdt… zowel van die van Callas als van die van Douwes… ga ernaar toe.

Soms zit ik op onmogelijke tijden een beetje te zappen, een ultiem ontspanningsmoment in deze moderne tijden… En waar kom ik dan uit af en toe: bij BravaNL. Ik viel midden in de slotscène uit La Boheme in een Spaans Theater en een keer midden in een slotscène van Verdi’s Don Carlo; smullen…. En orkesten zag ik langskomen: Brahms, Bruckner, allemaal moois. Ik weet niet of u ‘m in het pakket hebt, die zender, maar er valt veel te genieten en veel ideeën op te doen voor mijn podcasts. Heerlijk!!!

En hebt u dat menneke gezien op You tube? Jonathan van drie jaar oud die het vierde deel uit Beethoven’s Vijfde dirigeert? Ik heb het nu vier keer helemaal uitgekeken en iedere keer valt mijn bek ervan open. Hoe doet zo’n kind dat? Hoe kan het dat hij klein als-ie is al vóór het orkest uit dirigeert en haarfijn tempo-wisselingen aan voelt komen. Ik heb volwassen dirigenten gezien die het nooit zullen leren (en het toch een aardig eind geschopt hebben trouwens, daar niet van….). Jonathan schijnt ook goed viool te spelen. Is hij een wonderkind à la Mozart, zal hij gelukkig worden, zal hij echt een dirigent worden? Wat zou er gebeurd zijn in dat koppie?
En wat jammer: ik had graag samen met Herbert von Karajan naar hem gekeken en dan Von Karajan’s snoet in het vizier hebben, lijkt me prachtig!

Zie het linkje hieronder!