Dit wordt het laatste weblogje van 2014. Volgende week zit ik in Bremen, eerste kerstdag ’s avonds te kijken naar ‘Die Zauberflöte’ en tweede kerstdag naar La Traviata, beiden zitten ze in mijn top tien van mooiste opera’s, maar die top tien is geloof ik veel langer dan tien… En ja, ik ben met kerst niet thuis en ja, mijn echtgenoot vindt dat goed. Hij heeft zijn eigen kerst met kinderen en zwagers en vrienden en stille tochten (excuses om in de kroeg te zitten geloof ik, maar ik wil het niet echt weten) en ons oud en nieuw vieren we altijd samen en altijd, de hele bijna 24 jaar lang dat we elkaar kennen, in harmonie. Dus dit wordt mijn jaaroverzicht in twaalf muziekstukken, zonder linkjes, anders wordt deze log veel te veel bites… En u surft maar lekker zelf, het is toch pokkenweer en dan ben je goed af met de muziekstukken van Vocalies… toch???
Januari 2014. De maand waarin ik jarig ben en dat bij voorkeur vier met man en misschien nog iemand, maar niet met veel, en liefst met vakantie, weg uit de winter. Als we dan terugkomen beginnen de dagen weer merkbaar te lengen, mijn verjaardag is daar een beetje een kantelpunt in. Goeie datum dus. Dit jaar waren we in Portugal. Fado dus (dat je uitspreekt als ‘Fadoe’, zo heb ik geleerd. U kent natuurlijk Amalia Rodriguez, maar kent u ook Christina Branco (juist, ook uit te spreken als ‘Brankoe’)?
Februari 2014. De maand van Carnaval, waarin je je alleen in het centrum van Oeteldonk (waar ik woon, oh pardon, u wist niet waar Oeteldonk was? Ik bedoel ’s-Hertogenbosch) moet bevinden als je van carnaval houdt, anders is het er niet te harden. Het Volkslied van Oeteldonk roept me te veel nare associaties op; ik kies voor de eeuwige, tijdloze carnavalshit van Johan Strauss, uit zijn Zigeunerbaron ‘Ja das alles auf Ehr’, het refrein van de aria van Barinkay.
In maart 2014 werd het al vroeg lente. We zaten behaaglijk in het zonnetje in Geertruidenberg op een mooi terras na een prachtige wandeling door West-Brabant. Lente zit in veel liederen, zoek maar eens op. Vooral Schubert en Schumann preludieerden er vaak over….
April 2014. De gezondheid van mijn moeder holde achteruit, spreekwoordelijk dan, want bewegen deed ze nauwelijks meer. We vergaderden erover in het verzorgingstehuis en namen de beslissingen die we moesten nemen met zijn drieën, mijn broer, zus en ik. In een zonderling soort harmonie, die sinds die tijd gelukkig is gebleven, zaten we na de besprekingen op een terras in het dorp van mijn jeugd, waar ik niet echt gelukkig was, maar dat me niet meer van streek maakte. De tijd heelt zoveel… Zullen we maar ‘Het Dorp’ van Wim Sonneveld kiezen voor deze maand? Tekst van Frigo Wiegersma, want Wim zelf was een verstokte Mokumer, volgens mij. Hij zong het geweldig, dat wel….
In mei overleed mijn moeder, een moeizame dood, ze was bang en liet het leven maar langzaam los. Ze heeft nu rust; we hadden een wat zonderlinge verhouding, ook moeizaam. Broer, zus en ik stelden de korte uitvaartdienst samen en worstelden ons, nét niet zenuwgiebelend door ‘Waarheen waarvoor?’ van Mieke Telkamp. Had het origineel maar gekozen, dacht ik, terwijl ik strak voor me uitkeek tijdens de 7 (!) coupletten. ‘Amazing Grace’ is een van de mooiste liederen ooit, mits het niet tearjearkerig gezongen wordt.
In juni ging ik naar Bad Kissingen met gasten van Musico, de ‘Kissinger Sommer’ was daar gaande. We hadden drie prachtige concerten, waarbij het concert met het Synmphonieorchester des Bayrischen Rundfunks me het meeste trof, door de tomeloze energie die ervan uitging. Het pianoconcert in G grote terts van Ravel was het absolute hoogtepunt van de reis. Bravo Hélène Grimaud en Yannick Nezet Seguin, respectievelijk piano-soliste en dirigent.
Juli (of was het eind juni?): Oostenrijk, warm, heerlijk eten, heerlijk wandelen, goed gezelschap… graag in 2015 weer. Doe maar alle Oostenrijkse Volksmuziek, daar zijn ze daar heel goed in, Mozart, Schubert en Schumann zijn daar wel bij gevaren…
Augustus. Ik ging naar de Wachau (klein wijngebied in Oostenrijk, kijk maar eens naar het etiket op een Grüne Veltliner, zo’n wijntje waarvan de binnenkanten van je wangen naar elkaar toegaan). Weer Nezet Seguin, met het Rotterdams Fiel die de show stalen. Hun ‘Scheherazade’ van Rimsky Korsakov borrelde en bruiste, geweldig!
September. Daags na mijn terugkomst uit Oostenrijk met mijn echtgenoot naar de Sallandse Heuvelrug en stijf verwend in een heerlijk hotel en met zalig eten. Zwolle is een leuke stad, hebben ze daar een Volkslied denkt u?
In oktober was ik in Italië, op Procida, Ischia en Capri, met man en goede (nee, beste!) vriendin. Alle liederen over Italië, ze zijn allemaal waar… Wat een heerlijke week!
In november was ik vier dagen in Hamburg, waar in 2013 mijn Musico-avontuur begon. Het was een warm weerzien. Een klein groepje lieve gasten die zich mak als lammeren lieten leiden en die wilden genieten. Een werkelijk spetterende ‘Noche Latina’ met Mexicaanse dirigent Carlos Miguel Prietro was het hoogtepunt, niet Fidelio (wat ik eigenlijk verwacht had). Een van mijn gasten had een hilarische definitie van goeie opera: “pruiken, jurken en aan het einde iedereen dood…” Geweldig!
En nu is het december en loopt het jaar ten einde met de kortste dagen ervan, vol regen en donkerte, waar ik ieder jaar slechter tegen kan… Maar 2015 gloort en daar gloort ook mijn vakantie naar Curacao, met zon en warmte en mijn echtgenoot. En Eindhoven, waar ik weer zal wonen vanaf eind maart, als alles goed gaat… En u die mij leest… En geweldige muziek… Kortom: het leven is mooi!
Blijf gezond in 2015, dan komt de rest vanzelf!