Festival 20e eeuwse opera in Düsseldorf en Duisburg

Ja, hoor, hij gaat door, de reis naar Düsseldorf met Musico, in mei! Ik ga ‘m begeleiden en verheug mij daar (als altijd) uitzinnig op. Het wordt dit keer een busreis en geen vliegreis. Dat heeft een paar voordelen voor een reisleider: je hebt je gasten heerlijk bij elkaar én in een eigen klein ‘concertzaaltje’ (zijnde: de bus; al moet je even het geluid van de motor naar een zijkantje van je hersenpan duwen). En je hebt als reisleider een collega (zijnde: de buschauffeur – bij Musico hebben ze alleen maar léuke dus dat zit alvast snor).

We gaan in Düsseldorf en Duisburg naar het Festival 20e eeuwse opera. Drie geweldige avonden worden het: twee zogenaamde double bills, de eerste met ‘Petroesjka’ van Stravinsky en ‘L’enfant et les sortilèges’ van Ravel en de tweede met ‘Il Pigmalione’ van Donizetti en ‘Ariane’ van Martinů. We sluiten af met ‘Peter Grimes’ van Benjamin Britten.

Allemaal niet erg voor de hand liggende titels, maar het smullen begint nu al: ik ga de opera’s inleiden zoals een reisleider van Musico betaamt en dat betekent dat ik er nu al in ga duiken. Het is ook voor mij niet allemaal voor de hand liggend repertoire, dus ik zal veel opsteken van dat induiken…

‘L’enfant et les sortilèges’ heb ik ooit gezien, al is dat zo lang geleden dat ik u niet meer kan vertellen in wat voor regie en bij wat voor gelegenheid. De rebellie van het jongetje sprak me zo aan dat het me is bij gebleven. De muziek van ‘Petroesjka’ hoorde ik ooit in het Concertgebouw en ‘Peter Grimes’ zag ik ooit op tv. De andere eenakters zijn me onbekend, maar met de muziek van Donizetti en Martinu zit het op voorhand al goed.

Weet u wat we doen? We gaan er hier weer een beetje op voor- en na beschouwen… Zo geniet u alvast op voorhand mee en duik ik spelenderwijs alvast in de producties: iedereen blij!
U kunt natuurlijk ook meegaan in mei…

Als ‘teasertje’ vond ik op YouTube alvast een trailer van Peter Grimes, met een prachtige José Cura in de titelrol. Daar gaan we lekker mee beginnen in een stukkie…

Domingo als bariton

Hij deed het weer! Placido Domingo bedoel ik… hij zong afgelopen woensdag in de Opera Bastille in Parijs de rol van Germont in La Traviata! Ik heb het uit de eerste hand. De gasten van Musico hadden geluk én pech op een avond. Eén: geluk dat ze erbij waren en – twee – Domingo live konden horen en pech omdat Anna Netrebko ziek gemeld was en vervangen werd door Marina Rebeka. Maar two out of three ain’t bad, wat u!?

Domingo, met zijn ouwe knoken (volgens mijn informatie werd hij in januari 77!) moet over een ongelooflijk goeie techniek beschikken wil hij dit nog voor elkaar boksen, Germont is weliswaar een baritonrol, maar een pittige: hoog gelegen en met de lange, lange lijnen die Verdi zo goed kon componeren. Twee zeer emotionele aria’s en het lange duet met Violetta (geweldig om te zingen, dat wel!) en dan hier en daar nog wat losse scènes, met een zeer emotionele ‘zoon’ Alfredo. Geen sinecure. Oef wat had ik ‘m graag gehoord, afgelopen woensdag…

Ik laad het filmpje op van de opname in Valencia in 2017, een dik jaar geleden. De geluidskwaliteit is niet denderend, maar liever deze dan een betere opname zonder beweging… U krijgt er gratis Grigolo bij als Alfredo, uitstekend zingend, maar een beetje houterig acterend. Het kan zijn dat dat houterige mij alleen opvalt omdat Domingo juist zo organisch is. Alles klopt. Het applaus aan het einde van de aria dreef mij de tranen naar de ogen.

Ga trouwens vooral zelf aan het surfen op YouTube als u wil, want er is weer veel moois. Een stukkie verder scrollend vond ik het duet met Violette uit dezelfde uitvoering. Daar is het baritonale echt wel weg uit de stem en komt er eigenlijk een tenor binnen. Het zou mij er niet minder om zijn als ik Violetta zou zingen…