Vocalies is weer op het honk. Sinds afgelopen vrijdag terug; zo uit de zomer van Malta, teruggerold in de herfst van Nederland. Het was een enerverende week: twee leuke voorstellingen, Verdi’s ‘Aïda’ en ‘Corto Maltese’ van hedendaags componist (en sopraan!) Monique Krüs, en Malta uitgekamd – met name Valletta. Leuke gesprekken met mensen uit de groep, goede contacten met plaatselijke gidsen, waarbij ik een provinciegenoot tegenkwam (al 33 jaar daar aan het werk!). Heerlijk gegeten. Als je in Valletta slecht eet is het je eigen schuld: de keuze is enorm, de prijzen uitermate gunstig en het eten goddelijk… kortom: een plek om met mijn lief te zijner tijd terug te keren. Op een voorwaarde: we gaan er niet autorijden. De Maltesers rijden als heksen op bezemstelen en (oud-Engelse kolonie) links, a lethal combination!
Aïda – uitgevoerd door Opera Spanga – was geweldig. Regisseur Corina van Eijk trok het plot naar onze tijd door op de achtergrond geraffineerd filmbeelden te laten zien van tanks in de woestijn, een verwijzing naar de oorlogen in het Midden Oosten en naar oorlogen in het algemeen. Af en toe werkten de soms schokkerige beelden een beetje op de lachspieren, maar de meeste tijd zat je je in arren moede af te vragen wanneer er nou eens een kentering komt in dat eeuwige vechten. Er zijn immers alleen maar slachtoffers en als u en ik dat kunnen constateren, waarom zien de machthebbers op de wereld dat dan niet? Het is een retorische vraag hoor, een antwoord is er niet, anders was dat allang gegeven…
Het zouden geen topstemmen zijn die de hoofdrollen zongen, nou dat waren ze misschien niet, maar ze worden het waarschijnlijk wel. Vooral de rol van Amneris werd door de Nederlandse mezzo Eva Kroon uitstekend neergezet. Als altijd had ik meer met de foute Amneris, dan met de goede Aïda. De vondst van de regisseur om ze alle drie (Radames, Aïda en Amneris) in de grotten te laten wegkwijnen vond ik een opmerkelijke. Het publiek om mij heen had er meningsverschillen over, zo merkte ik bij het uitgaan van het (prachtige!) openluchttheater.
Oorlog speelt ook mee op de achtergrond bij de hedendaagse opera ‘Corto Maltese’ in het beeldschone theater Manoel in Valletta. Maar dan veel verder op de achtergrond. De opera is eerder komisch dan dramatisch. Uitgevoerd door jong talent werd het een wat rommelig geheel met een paar hele mooie koorwerken (vooral het ‘mijnwerkerskoor’ was prachtig!) en ook hier weer een mezzo die de boventoon voerde. Wat heb ik plezier gehad met de jonge vrouw die de ‘Hosenrolle’ van Rasputin zong. Een natuurtalent.
Tsja, en dan ben je weer thuis en merk je dat je deze keer wel heel weinig hebt meegekregen van het Internationaal Vocalisten Concours. Winnaar was de Canadese tenor Josh Lovell; inside-information leert dat hij de loeimoeilijke aria ‘Ah mon amis’ uit ‘La fille du regiment’ zong.
Ik heb ‘m opgespoord. Zie het filmpje, waar u ook nog even het hoofd van Dame Kiri te Kanawa in beeld krijgt. Alle hoge noten zijn raak en hij snapt per woord wat hij zingt. Die komt er wel!