Deze week ging Madama Butterfly in première bij De Nationale Opera. Ga kijken als u kunt! Wonderschone leader hebben ze op de website van DNO. Wonderschone enscenering ook, die van 2002 komt nog eens terug. Ik heb hem toen gezien. Werkelijk geweldig, dat mooie strakke. Het vraagt veel van de zangers, maar het komt volgens mij de opera ten goede!
Heel kort het verhaal
Cio-Cio-San (Butterfly) trouwt met de Amerikaanse marineofficier Pinkerton en krijgt met hem een kind. Nog voordat het kind er is, is Pinkerton al weer terug naar Amerika.
Na een jaar of drie komt hij terug en presteert het zijn Amerikaanse echtgenote mee te brengen en Butterfly te vragen haar kind aan hen af te staan.
Butterfly zag haar verbintenis als een echt huwelijk, voor Pinkerton was het slechts een exotisch avontuurtje. Butterfly pleegt zelfmoord: “Met ere sterven wie niet met ere kan blijven leven”, zo formuleert Butterfly, de kern van het harakiri-principe.
Er zitten hartverscheurende scènes in: als Butterfly zich realiseert dat haar huwelijk niet geldig is en als ze haar kind uiteindelijk toch afstaat, vla voordat ze zelfmoord pleegt.
Elena Stikhina zingt Madama Butterfly. Ze is zo’n sopraan die bijna stormenderhand het operatoneel verovert. Ze is nog hartstikke jong (geboren in 1986) en je houdt je hart vast: ze zegt zelf al dat het zingen van deze rol een krachttoer is. Dat is het ook als je meer geroutineerd bent. Je moet je emoties zeer onder controle kunnen houden, maar niet afstandelijk overkomen. “Nooit je motor oversturen”, zou mijn hoofdvakdocent zeggen. Ga d’r maar aan staan, bij een rol die zo onder je huid kruipt. Het wordt vast een prachtige voorstelling!
Speellijstje:
26 en 29 april, 2, 5, 7, 10 en 13 mei