In Gent en Antwerpen gaat in april en mei Mozart’s ‘Cosí fan tutte’ weer eens. Sommigen zeggen Mozart’s beste, de opera waar handeling en aria’s en thematiek het meest evenwichtig op elkaar afgestemd zijn. Ik vind het altijd moeilijk ‘de beste’ te zoeken; ik vind in iedere Mozart, Puccini en Verdi zaken die ik ‘mwah’ vind en zaken waar ik opgetogen van wordt.
Verdi’s ‘La Traviata’ bijvoorbeeld: ik roep altijd dat ik niet hou van rollen waarin de diva in wanhoop de rug van de hand tegen het voorhoofd legt en het slachtoffer is- doe mij maar een diva die de tenor om zijn oren draait – maar als Violetta dat doet, met die prachtige aria’s en duetten en finales, dan ben ik óm en eindigt voor mij iedere La Traviata in tranen.
Ik hou het voor deze blog bij één voorbeeld, anders wordt het te lang.
Mozart’s ‘Cosí’ dus. Opera Gent schrijft: ‘Zoek twee onafscheidelijke liefdesparen. Stuur de mannen naar de oorlog – maar niet heus. Laat ze vermomd terugkeren en elkaars geliefde verleiden. Wedden dat het lukt? Nee, dit is geen trailer voor een zoveelste reality show, maar de centrale opzet van Così fan tutte, de laatste samenwerking tussen Lorenzo Da Ponte en Wolfgang Amadeus Mozart.’
Knap: de plot in een paar korte zinnen gevangen.
Over Cosí ging het hier nogal eens: er is bijna geen opera die zich zo goed leent voor moderne ensceneringen, die zo universeel van thematiek is dat je er alle kanten mee uit kunt en als je besluit het op de ‘oorspronkelijke’ manier te doen, dan is het ook goed.
Ik zag ‘m al in allerlei settingen: in Tourcoing begon het trio tussen Don Alfonso, Gugielmo en Ferrando in een sauna; ik zat ‘strategisch’ aan de linkerkant op het tweede balkon te hopen dat de handdoeken af zouden glijden, alle drie de mannen waren geweldige zangers en mooie mannen, maar het gebeurde niet…
In het stokoude theater Confidencen in Stockholm, deden ze ‘m in het Zweeds en met tropische temperaturen; beiden werkten vervreemdend, maar ik was toch zodanig geboeid dat ik vergat dat het bijna 40 graden in de zaal was (in de 18de eeuw hadden ze nog niet van airco gehoord).
En er was een setting, ik weet niet meer waar, waar de dames Fiordiligi en Dorabella hun duet op het strand zongen, elkaar insmerend met zonnebrand en op een mobieltje de portretten van hun gelieven tonend (een tamelijk gevaarlijke combi voor je mobiel trouwens: zonnebrand en zand, maar dit terzijde).
En allemaal kon het en klopte het: Mozart’s structuren en pointes bleven intact; het beste bewijs dat zijn Cosí van alle tijden is en ijzersterk.
Dus kort en goed: ga naar Gent of Antwerpen (hieronder vindt u een korte speellijst). Kweenie welke van de twee steden ik het leukste vind; in Antwerpen kunt u lekker veel Rubens zien, een paar geweldige restaurants bezoeken en in Gent kunt u mooi nog even naar het prachtig gerestaureerde Lam Gods in de Sint Baafs Kathedraal gaan kijken en ook daar is het goed toeven op terrassen en in restaurants.
Gent: 23 en 30 april en 3 mei (de andere voorstellingen zijn uitverkocht en het gaat hard!)
Antwerpen: 9, 12,14, 16, 20, 22 en 24 mei.
In het filmpje het wonderschone ‘Soave sia il vento’, ook al multi-inzetbaar door zijn universele tekst. Maar pas op: hou het zuiver!