Winterreise en hineininterpretieren

Ik zit De Volkskrant te lezen, dat wil zeggen de zaterdag-bijlage Sir Edmund. Echtgenoot koopt vaak voor mij een los exemplaar van de krant bij de zaterdags boodschappen en ik lees het Magazine meteen (kennudat?: alsof de wekelijkse Donald Duck binnenkomt), de krant in de loop van het weekend en Sir Edmund neem ik altijd mee om de eerste paar dagen van de week in de pauzes op mijn werk door te lezen. Nee, Volkskrant geen wervings-etterbakjes op me afsturen: ik vind het een prima constructie zo…

Tenor Ian Bostridge heeft een doorwrocht boekje geschreven over de Winterreise van Franz Schubert, een van de mooiste Liedercycli ooit. Ik las het met belangstelling en deel met Bostridge de zorgen over het steeds meer klem raken van de klassieke muziek, en daarbinnen het Lied. Toch is er ook grond voor optimisme: Radio en TV blijven consequent aandacht besteden aan de klassieke muziek: onze eigen Radio 4, de AVROTROS en de VARA met wat meer middle of the road-klassieke programma’s (en ik bedoel nadrukkelijk niet het gedrocht dat Maestro heet, dat ga ik niet eens met een mening honoreren). BBC, KLARA en de Duitse zenders hebben ook uitstekende programma’s. En dan zijn er nog de commerciëlen: heel veel moois zit er achter de kabels).

Mijn echtgenoot (her)ontdekte KLARA kortgeleden weer eens en nu komt het regelmatig voor dat ik de voordeur van ons appartement open en dat mij daar klassieke klanken tegemoetspoelen, een aangename manier van thuiskomen kan ik u verzekeren…

Ik las het stukkie over het boek van Bostridge met belangstelling, nam mij voor de Winterreise van Schubert weer eens te gaan beluisteren en heb nog een paar ontbrekende artiesten voor u gevonden die ‘m ook wonderschoon gezongen hebben. Tenor Jonas Kaufmann (ben ik eigenlijk zeer benieuwd naar), er is een eigengereide en zeer aparte versie door Nathalie Stutzmann (waarom zouden alleen mannen de cyclus mogen zingen, hoewel…), Thomas Quasthoff (hij zong de beste Erlkönig ooit) en last but not least bariton Hermann Prey (die met zijn vertolking van een van de laatste liederen in de cyclus: ‘Gefrorne Tränen’ mij steevast de tranen naar de ogen drijft). Ik beoog geen volledigheid overigens, want zo’n beetje iedereen die zingt heeft ooit (delen van) de Winterreise gezongen, of ze er klaar voor waren of niet. Een beetje levenservaring is wel het minste vereiste dat je ervoor nodig hebt, evenals een uitstekende kennis en uitspraak van het Duits.

Hééél klein aanmerkinkje op het stuk in De Volkskrant en impliciet op het boek van Bostridge: niet te veel hinein-interpretieren jongens, pfoe, zing het nou maar en leg je hele hebben en houwen erin, dan kom je al een heel eind. Je kunt een Lied ook kapot-interpreteren… Ik vraag me bij het lezen van zulke wetenschappelijke verhandelingen altijd af of zo’n componist nou echt zo ver heeft doorgedacht, of dat hij ‘gewoon’ zijn emotie van die tijd heeft meegenomen… Toch Schubert eens over bellen…

In het filmpje een opname met Hermann Prey. Niks aan toe te voegen, of het moet de wat verouderde opnametechniek zijn, jammer dat hij het niet met de technieken van nu over kan doen…

Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *