Ik weet het wel, ik weet het wel… het is veel te stil hier bij Vocalies, de laatste tijd. Andere zaken eisten mijn aandacht op… het allermeeste leuk trouwens… Ik was met Musico vier dagen in Londen, begin mei. Drie prachtige klassieke avonden: eentje met Janine Jansen die de sterren van de hemel speelde met het Vioolconcert in D (opus 77) van Brahms (‘niemand kan Brahms zo laten dansen als Janine Jansen’ en dat rijmt nog ook), eentje met een ontroerend en fenomenaal ballet (Romeo and Juliet, muziek van Sergeij Prokofjev; een muisstil en ontroerd Royal Opra House Covent Garden) en eentje met een energieke Sir Simon Rattle, die het London Symphonic Orchestra op zijn best liet horen. Drie keer wow, maar (en dit ‘maar’ is niet bedoeld als diskwalificatie) en zat niks vocaals bij dit keer. Beste bewijs dat er meer is dan zang alleen, Vocalies…
Hoe dan ook, ik was daarna met manlief 10 dagen in prachtig Ierland, een ware ontdekking voor ons. Ik zal u maar niet vertellen dat wij er beiden pas achter kwamen dat Ierland ‘gewoon’ bij de Europese Unie hoorde, toen we op de luchthaven stomverbaasd waren dat er uit de geldautomaten gewoon euro’s kwamen en geen ‘Ierse ponden’; tamelijke blunder; u zou het eens tegen me kunnen gebruiken… mooie reisleidster ben ik…
Alles in Ierland klopte: het weer (on-Iers slechts een buitje ’s nachts en als we in de auto zaten); vreselijk aardige mensen, lekker directe humor, heerlijk eten (veel vis, daar aan de lust), fantastische wandelingen langs de kliffen. Het enige minpuntje was het links rijden; iets wat echtgenoot uitstekend deed, maar mij regelmatig deed verstijven van angst: overal – behalve waar ik het verwachtte – kwam verkeer vandaan…
En nu zijn we al weer even thuis en vieren de zomer door veel met vrienden op te trekken, in eigen land te lopen, uit te rusten en ‘gewoon’ te werken. En nu moet Vocalies dus weer op toeren komen.
Laat ik maar eens een poging daartoe doen met ‘Il matrimonio segreto’ van Domenico Cimarosa (tijdgenoot van Mozart), de zomerproductie van De Nederlandse Opera. Een komische en sprankelende opera, schrijven ze op hun website en dat klopt. In handen van regisseur Monique Wagemakers en met kostuums van jonge Italiaanse ontwerpers is het een productie geworden die net zo aan alle kanten klopt als Ierland.
Ik vis het plotje van de website van DNO: rijke koopman Geronimo wil meer status en wil daarom zijn twee dochters Carolina en Elisetta uithuwelijken aan adellijke heren. De jongste, Carolina, is echter al getrouwd met Geronimo’s bediende Paolino. Vanwege het standsverschil hebben ze dat huwelijk geheim gehouden. Graaf Robinson wil trouwen met Elisetta, maar als hij kennismaakt met haar zus, verandert hij van gedachten en zet zijn zinnen op Carolina. Het jonge stel komt daardoor in ernstige moeilijkheden en de misverstanden stapelen zich op. Tante Fidalma zorgt voor nog meer verwikkelingen omdat zij haar zinnen gezet heeft op trouwen met Paolino. Er zit voor de twee jong gehuwden niets anders meer op dan vluchten. Ze worden betrapt en moeten hun geheime huwelijk opbiechten. De graaf is geraakt door Carolina’s oprechtheid en Geronimo kan niets anders doen dan zijn dochter zijn zegen geven.
Speeldata? Ze zijn al even bezig, maar u kunt 25 en 26 juni nog gaan! Doen!!!!
Zo, nu is Vocalies weer aan de slag. Er komt binnenkort meer: er zit tenslotte een IVC aan te komen en er zijn talloze leuke zomerproducties. En er komt vast tussendoor nog wel iets vocaals zeilen waar ik een mening over heb… eigenwijze sopraan die ik ben.
Ik laad de trailer op van de productie van 2016 van DNO, dezelfde regisseuse, dus dat moet een indruk geven