Op 2 juni 1834 werd Teresa Stolz geboren en die vrouw heeft mij altijd geïntrigeerd. Op dezelfde dag, maar dan in 1949 werd overigens ook tenor Neil Shicoff geboren. Die zingt weliswaar prachtig, maar ziet er in opera’s altijd uit alsof hij in de verkeerde film terecht is gekomen, met te grote kostuums en een soort verwilderde blik in zijn ogen. Die moet dus maar wachten tot ik een keer tijd heb om over hem een stukkie te schrijven…
Nee, die Teresa Stolz… dat was niet zomaar een sopraan, ze was op zijn minst een stevige vriendin van Giuseppe Verdi, waarschijnlijk is ze zijn minnares en/of muze geweest gedurende zijn latere jaren. Nou is Giuseppe Verdi een van mijn lievelingscomponisten en dus ben ik meer dan normaal geïnteresseerd in hun liefdesleven. Bovendien was Verdi getrouwd met Giuseppina Strepponi, ook een sopraan en ben ik ook sopraan, dus voel ik een zekere verwantschap.
Eerst maar even kort over haar leven:
Teresa Stolz werd geboren in een onuitsprekelijke plaats in Bohemen (het huidige Tsjechië), als Teresa Stolzova. Ze verbleef het grootste deel van haar leven in Italië. Ik las ergens dat ze de best denkbare dramatische Verdi-sopraan ooit was, terwijl ik altijd dacht dat Giuseppina dat was. Ze studeerde in Praag aan het conservatorium en werd daar weggestuurd in 1851, dat weerhield haar er niet van gewoon door te zingen (lekker puh….): ze verhuist doodleuk naar Triëst, naar haar broer en studeert daar verder bij Luigi Ricci. In 1864 verstigt ze zich voorgoed in Italië. Via een wazig familielijntje is de bekende Duitse dirigent Robert Stolz familie van Teresa.
Zij was het die Leonora, uit Verdi’s La Forza del Destino echt gestalte gaf en dat was niet makkelijk. La Forza is een draak van een opera, (dat heb ik hier al eens eerder geschreven en in mijn podcasts ook al eens eerder gezegd), met prachtige muziek. Wil je die productie tot een goed einde brengen moet je van gewapend beton zijn: twee hele grote zware aria’s, een zootje finale’s en duetten en allemaal in forte en dubbel forte.
Ze zong als eerste de titelrol in Aïda in La Scala. Verdi was niet bij de première in Caïro, dus dat was volgens hem niet de echte première (de foto van haar in dat kostuum laat je schrikken, wat een dragonder van een vrouw, Giuseppina was veel tengerder van bouw en ook knapper, eerlijk gezegd…)
Affijn, Stolz dus. Ze zong ook de première van Verdi’s Requiem. Ze zong ook werk van andere componisten: Donizetti, Bellini, Rossini, Meyerbeer…
En dan komt haar privé-leven. Ik krijg ineens roddelpers-achtige trekjes merk ik. Ze had even wat met dirigent Angelo Mariani. Omdat die weer ruzie maakte met de Verdi’s en omdat ze ervan verdacht werd een affaire met Verdi te hebben ging die ‘verkering’ uit. Er zijn bronnen die zeggen dat er geen enkel bewijs is voor haar affaire met Verdi, maar waar rook is, is vuur, wat u! Ze brachten in ieder geval veel tijd met elkaar door, ter voorbereiding van de Milanese première van Aïda.
Giuseppina was in trouwens ook stevig bevriend met Teresa, zo blijkt uit correspondentie. Na de dood van Giuseppina in 1897 werden Stolz en Verdi onafscheidelijk, maar Verdi was toen al een tamelijk oude, en later een zeer oude man (hij werd 87!). Volgens mij is het roddeljagerij en was de relatie platonisch. Dat kan, weet u, het kan echt!
Verdi sterft in 1901 en Teresa Stolz een jaar later; ze is begraven in Milaan.
In het filmpje een prachtige vertolking van ‘Pace, paca mio dio’ uit Verdi’s La Forza, door Angela Gheorghiu. Ze zer het allemaal nogal zwaar aan en ik vraag me af of ze het gehouden zou hebben als ze de hele opera zo zou hebben gezongen, maar het is mooi!