Festivals

Het is zomer, dus we worden weer om onze oren geslagen met Festivals. In Salzburg, het Holland Festival zal een dezer dagen wel weer de kop op steken (of is het al geweest?), de Uitmarkt in Amsterdam, Lowlands (gun die pop-jongens nou ook eens wat) de Boulevard in Den Bosch (waar ik zelf ooit eens hoop te staan, tegen die tijd zal ik u waarschuwen).

Mijn echtgenoot en ik stropen de Boulevard in Den Bosch elk jaar met toenemend plezier af. Ik mis er altijd de klassieke muziek, maar ik kan gelukkig ook gegrepen worden door andere kunstvormen, dus ik geniet toch wel. Mijn echtgenoot ontwikkelde een neus voor leuke voorstellingen en ik laat mij ieder jaar verrassen.

Afgelopen donderdag bijvoorbeeld, kwam ik toch nog een beetje aan mijn (muziek)trekken met de voorstelling ‘Tsjechov bij de bushalte’. Mijn ouwe grote baas bij de AVRO zat naast me en was geloof ik ook geamuseerd (als AVRO-baas sla je je nou eenmaal niet op de knieën van plezier . . .).

Aan het einde van het stuk trok een carnavalesk uitgedoste koperblaasband door het veld en luidde zo hilarisch het einde van het stuk in. De blazers zaten bij ons in de pendelbus terug en ze wisten de overvolle bus nog aan het zingen te krijgen ook. Op zulke moment voel ik mij bevoorrecht in Den Bosch te wonen: wie zegt het me na: op een mooie zomeravond met een bus vol leuke mensen en je arm om je lief heen door het buitengebied van Den Bosch rijden en met de band meebrullen: ‘Tanze mit mir in den Morgen’. Goed, klassiek is het niet, maar leuk wel . . .

In de Volkskrant van deze week een uitgebreid verslag van de Festspiele in Salzburg, waar mijn idool Rolando Villazon de sterren van de hemel zingt. Ze mauwen daar nu weer dat ze Gerard Mortier, de vorige intendant, missen, die in het verleden altijd voor polemiek zorgde. Meer bepaald mauwde de recensent in de Volkskrant daarover. Ik las het stuk nog eens en dacht: wat zijn jullie toch verwend: gaat het eindelijk eens goed (‘Meer dood dan liefde in Salzburg’) verlangen jullie terug naar de tijd dat Mortier iedereen woest wist te krijgen. Mocht ik er maar eens een paar jaar intendant zijn.

Samenvattend: er is veel leuks te beleven op al die festivals. En het leukste is het als je je er volledig in onder kunt dompelen. Volgend jaar proberen we een paar dagen vrij te nemen en gaan we gewoon hele avonden in het theater hangen.

En ooit, als ik nog es rijk word . . . ga ik met mijn lief naar zo’n sjiek festival als Salzburg, of Bregenz of Bayreuth. Strak pak aan (ik ben geen type voor avondjurken), hoge hakken. Mijn lief op zijn best aangekleed en dan op de mooiste plaatsen in het theater zitten en naderhand intelligent verkondigen dat je toch meer van polemiek houdt . . .

Geniet er nog maar even van, vóór u het weet moet u weer in het gareel en klopt de herfst aan.

En in het linkje: Gerhard Wendland met ‘Tanze mit mir in den Morgen’, kunt u ook lekker effe ongegeneerd meebrullen . . . (het is wel heel erg…, ik heb u gewaarschuwd!)

Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *